Przyczynek do nauki o wewnetrznym mięsieniu błony śluzowej (Historia masażu)

W styczniu 1895 r. w Nowinach Lekarskich nr 1 ukazała się informacja na podstawie artykułu docenta K. Laker´a z Grazu pt. Przyczynek do nauki o wewnetrznym mięsieniu błony śluzowej, zamieszczonego w Wiener medicinische Presse 1884, No.24.

          Już dwukrotnie zdawaliśmy sprawę z prac Lakera i Bogd’ana, którzy donosili o wybornych skutkach osiągniętych mięsieniem błony śluzowej nosa w uporczywych sprawach chorobowych tegoż. Ponownie zabrał głos Laker w tej sprawie na zjeździe rzymskim, dodając jeszcze spostrzeżenia swe o skuteczności tego nowego sposobu leczenia w cierpieniach narządu słuchowego. Niezbędnem prawie stało mu się wewnę­trzne mięsienie błony śluzowej w leczeniu zarówno przewlekłych chorób usznych, jak i ostrych zmian ucha środkowego. Ponieważ zmiany te prawie zawsze biorą początek z jamy noso-połykowej lub też z zaostrzenia się cierpienia przewlekłego tejże, to jest jasnem, że racyonalne leczenie także w ostrych chorobach ucha środko­wego uwzględnić musi cierpienie podstawowe.

     Jeśli przychodzi do wypociny w uchu środkowem i równoczesnego zamknięcia trąbki, to są rozmaite wskazane tu zabiegi, jak wdmuchiwanie powietrza, wprowadzenie cewnika, przekłucie błony bębenkowej, tylko sposobami usuwającymi chwilowe nie­bezpieczeństwo. Mięsienie wibracyjne jest natomiast bardzo stosownym sposobem do przyspieszania ustępywania ostrego cierpienia podstawowego i nietylko do otwierania trąbek; ale i do utrzymania ich otwartemi. Tyczy się to porówno zwykłych kataralnych zapaleń ucha środkowego, jak i ciężkich swoistych zapaleń ucha w ostrych chorobach wysypkowych. Na zarzuty, że dobre wyniki, jakie osiągnięto mięsieniem wibracyjnem, osiągnąćby było można także którymś z znanych dawniejszych sposobów leczenia, odpowiada Laker, że zna dostateczną ilość dokładnie spostrzeganych przypadków przewlekłych chorób błony śluzowej górnych dróg oddechowych, w których udało się mięsieniem błony śluzowej uzyskać znaczne polepszenie lub wyleczenie, podczas gdy u tych samych chorych rozmaite poprzednio znane sposoby, z wytrwałością i wprawną ręką stósowane, okazały się nieskutecznymi przeciw wieloletnim przykrym bardzo dolegliwościom.

Źródło tekstu:

Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2007