Leczenie bolesnej stopy płaskiej (Historia masażu)

     25.01.1890 r. w “Przeglądzie Lekarskim” ukazała się notatka dr Mendelsburg´a z Berliner kl. Wschft. 1889. N.47 pt. Leczenie bolesnej stopy płaskiej za pomocą mięsienia, informująca o terapii stosowanej przez dr Landerer´a z Lipska.

     Co jest przyczyną bólów występujących w stopie płaskiej (Tarsalgia adolescentinum), nie jest dostatecznie jeszcze wyjaśnionem. Leczenie ich takie jeszcze bardzo wiele pozostawia do życzenia. W podręcznikach chirurgowie polecają opaskę gipsową lub podkłady w bucie. Autor leczy zboczenie to mięsieniem. Do utrzymania zewnętrznego kształtu ciała, nie tylko przyczyniają się więzadła pojedyncze kości ze sobą łączące, ale także pewne napięcie, które się równoważy. Jeżeli elastyczność tychże zniesioną zostanie, więzadła nie posiadają tyle siły, aby kształt stawu utrzymać mogły. Z drugiej strony, przy wrodzonem zbezkształtnieniu mięśnie często są przyczyną, iż naturalnego kształtu członkowi nadać nie można. Opierając się na tych danych autor mając przed sobą zbezkształtnienie zastanawia się najpierw, czy przyczyny takowego nie należy szukać w grupie mięśni do odpowiedniego stawu należących. Wobec stopy płaskiej masuje najpierw mięśnie tibialis post., triceps i krótkie mięśnie stopy, a używa do tego wszystkich 3 metod t.j. gniecenia, uderzania i smarowania. Przytoczone w dalszym ciągu przypadki, tym sposobem leczone, świadczą o jej korzyściach.

Źródło tekstu:

Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2007