Massaż (massage) w okulistyce (Historia masażu)

14.03.1883 r. w Medycynie nr 11 ukazała się notatka pt. Massaż (massage) w okulistyce na podstawie artykułu z Deutsche medizinische Zeitung 1883-2
       Jeszcze w r. 1879 H. PAGENSTECHER zalecał metodyczne massowanie (?) oka w celach leczniczych. Przyłożywszy palec wielki albo wskaziciel do powieki górnej lub dolnej około jej brzegu wolnego, PAGENSTECHER nacierał oko: nacieranie to odprawiał bardzo szybko, unikając silniejszego na gałkę oczną nacisku. Rozróżniał on massowanie promieniste od massowania okrężnego: pierwsze polega na nacieraniu oka w kierunku promieni, od środka rogówki ku równikowi gałki, przy drugiem, ruch palca jest kolisty. Przed przystąpieniem do massowania P. między powieki zakłada nieco maści z tlenku żółtego rtęci. Ta metoda lecznicza coraz częściej bywa stosowana w okulistycznej prak¬tyce: wskazania do niej coraz są częstsze.
   SCHENKL szczególniej zaleca ten sposób leczenia przy zmętnieniach rogówki, przy miąższowem zapaleniu tej błony: nawet dawne plamy rogówki ustępują pod wpływem massowania. W ostrem miąższowem zapaleniu rogówki, przerwał on sprawę chorobną po trzykrotnem massowaniu.W przypadku episcleritidis, czterokrotne massowańie wystarczyło do usunięcia choroby. Massowanie równie okazało się skutecznem przy wybroczynach krwawych w przedniej komorze oka i pod łącznicą. Żadnej korzyści nie widział SCHENKL W zastosowaniu tej metody przy zapaleniu tęczówki; przy owrzodzeniach na rogówce. W ostrej jaskrze nacieranie oka zbyt jest bolesne dla pacyenta; lepiej znoszą ten rękoczyn chorzy dotknięci jaskrą chroniczną lub następczą.

Źródło:

Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2007