Złamania trzonu kości ramiennej

Złamania trzonu kości ramiennej: powstają pod wpływem urazów pośrednich (charakteryzują się skośnym lub spiralnym przebiegiem szczeliny międzyodłamowej) i bezpośrednich (cechuje je poprzeczny przebieg szczeliny) z jednoczesnym ruchem skrętnym. Powikłaniem złamania może być uszkodzenie nerwu promieniowego, który przebiega w bezpośrednim sąsiedztwie kości ramiennej. Leczenie obejmuje postępowanie zachowawcze, polegające na ustawieniu odłamów kostnych, lub zabieg operacyjny zespalający śrubami odłamy kostne. Dalsze postępowanie nakazuje unieruchomienie dwóch sąsiednich stawów w opatrunku gipsowym na okres ok. 8 tygodni. W okresie spoczynkowym przeprowadza się ćwiczenia czynne ręki i stawu nadgarstkowego oraz masaż i ćwiczenia kontralateralne zdrowej kończyny górnej, szczególnie zwracając uwagę na staw ramienny, ramię i staw łokciowy. Po okresie unieruchomienia postępuje się podobnie jak przy złamaniach obojczyka. Przy pierwszych zabiegach przy istniejącym obrzęku wykonuje się drenaż limfatyczny lub masaż klasyczny kończyny chorej z ominięciem miejsca złamania. W późniejszym okresie masowaniem obejmuje się również ramię w miejscu złamania, przy istniejących przykurczach stawowych przeprowadza się masaż i ćwiczenia likwidujące przykurcz. Przed rozpoczęciem ćwiczeń czynnych z oporem stosuje się masaż i ćwiczenia izometryczne, mające zwiększyć siłę i masę mięśniową.

Źródło:         

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:

www.rch.org.au