Uszkodzenie splotu ramiennego

Uszkodzenie splotu ramiennego: może nastąpić przy gwałtownym szarpnięciu kończyny górnej, przy zwichnięciu stawu ramiennego, przy złamaniach obojczyka, pierwszego żebra oraz wyrostków poprzecznych kręgów szyjnych, przy urazach głowy lub długotrwałym ucisku. Uszkodzenia mogą być całkowite lub częściowe i polegają na naciągnięciu lub na stłuczeniu, rozerwaniu, zmiażdżeniu, czy też oderwaniu korzeni od rdzenia kręgowego. Przy uszkodzeniach górnej części splotu, tj. C5-C6 lub pęczka górnego, występuje porażenie typu Erba, przy którym porażeniu ulegają mięśnie: naramienny, nadgrzebieniowy, podgrzebieniowy, podłopatkowy, obły mniejszy, dwugłowy ramienia, ramienno-promieniowy i odwracacz przedramienia. Upośledzone są ruchy odwodzenia ramienia, zginania i odwracania przedramienia, natomiast czynność mięśni przedramienia i ręki pozostaje prawidłowa. Przy uszkodzeniach części środkowej splotu, tj. C5 lub pęczka środkowego, porażeniu ulegają mięśnie unerwione przez nerw promieniowy, natomiast uszkodzenie dolnej części splotu, tj. C8 i Th1 lub pęczka dolnego, powoduje porażenie typu Klumpkego, porażające ruchy nadgarstka i ręki. Uszkodzenie wszystkich pęczków splotu powoduje porażenie całej kończyny górnej i większości mięśni obręczy barkowej. W przypadku porażenia typu Erba usprawnianie lecznicze obejmuje unieruchomienie kończyny górnej na szynie w pozycji odwiedzeniowej na okres ok. 2 tygodni. W tym czasie wykonuje się masaż i ćwiczenia kontralateralne całej kończyny górnej zdrowej, ze szczególnym uwzględnieniem stawu barkowego, ramienia i stawu łokciowego. Po okresie spoczynkowym przeprowadza się zabiegi fizykoterapeutyczne, takie jak: elektrostymulację, jonoforezę, prądy diadynamiczne i interferencyjne, masaż klasyczny oraz ćwiczenia. Masażem klasycznym obejmuje się rękę, staw nadgarstkowy i przedramię oraz dolną część łopatki, natomiast podczas ćwiczeń biernych głównie wykonuje się ruchy odwodzenia i przywodzenia ramienia, nawracania i odwracania przedramienia oraz zginania i prostowania w stawie łokciowym, najpierw w pozycjach izolowanych, a potem w pozycji siedzącej. W tym czasie w dalszym ciągu przeprowadza się masaż i ćwiczenia kontralateralne stawów barkowego i łokciowego. W miarę postępu w rehabilitacji masażem obejmuje się również staw łokciowy, ramię, mięsień naramienny, staw ramienny, kark i obręcz barkową po stronie chorej, ze szczególnym uwzględnieniem okolicy łopatkowej. Podczas masowania nie stosuje się oklepywania. W przypadku porażenia typu Klumpkego również obowiązuje 2-tygodniowy okres unieruchomienia na szynie odwiedzeniowej oraz wykonuje się masaż i ćwiczenia kontralateralne. Po okresie spoczynkowym stosuje się zabiegi fizykoterapeutyczne jak przy porażeniu typu Erba, ćwiczenia bierne palców i stawu nadgarstkowego. Masaż klasyczny przeprowadza się na całej kończynie górnej chorej, stopniowo zwiększając siłę poszczególnych technik, zwracając szczególną uwagę na rękę i staw nadgarstkowy. W późniejszym okresie wprowadza się ćwiczenia czynne i czynne z oporem oraz masaż karku i obręczy barkowej po stronie chorej. Czynność splotu ramiennego powraca po 8-12 miesiącach od wystąpienia urazu, przy prawidłowo prowadzonym usprawnianiu leczniczym.

Źródło:         

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:

www.pediatria.mp.pl