Test Patricka

Test Patricka (test odwiedzeniowy uda, test hiperabdukcji uda): wykonuje się u chorego leżącego tyłem, jedna kończyna dolna jest wyprostowana, drugą – zgiętą w stawach kolanowym i biodrowym – układa się tak, aby stopa leżała obok kolana wyprostowanej kończyny dolnej albo kostkę boczną zgiętej kończyny układa się powyżej rzepki prostej kończyny, albo stopę zgiętej kończyny podkłada się pod kolano wyprostowanej kończyny. Terapeuta wyprostowaną kończynę stabilizuje w okolicach kolca biodrowego przedniego górnego, aby zapobiec współruchom, a badany odwodzi zgiętą kończynę dolną. W warunkach prawidłowych kolano odwiedzionej kończyny (kierowanej drugą ręką terapeuty) osiąga prawie poziom kozetki. Mierzy się odległość między kolanem a podłożem i porównuje się ze stroną przeciwną. Po stronie dodatniego objawu Patricka odległość kolana od podłoża jest większa i jednocześnie obserwuje się przykurcz przywodzicieli. Gdy w krańcowym położeniu kolana usiłuje się pokonać sprężysty opór, badany odczuwa ból. Oceniając napięcie mięśni przywodzicieli, zwraca się uwagę, czy skrócenie tych mięśni jest związane z bolesnym stawem biodrowym („miękkie” zatrzymanie w trakcie ruchu), czy z zablokowaniem stawu krzyżowo-biodrowego. Jeżeli w trakcie wykonywania testu u dziecka pojawia się ból w okolicy pachwinowej, może to świadczyć o początkowym stadium choroby Perthesa.

Źródło:         

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.