Siekierzyński Michał

 Siekierzyński Michał (ur. 22 maja 1938 w Krakowie, zm. 18 sierpnia 2005 w Höchst w Austrii); doktor nauk o kulturze fizycznej, pionier metodyki masażu izometrycznego w Polsce, specjalista rehabilitacji, odnowy biologicznej i masażu sportowego, autor opracowań z zakresu masażu sportowego, gorący orędownik naturalnych i orientalnych metod leczenia.

     Jego pasjami życiowymi było szybownictwo, masaż, tradycyjna medycyna orientalna (m.in. akupunktura, moxa, akupresura, Shiatsu), judo, żeglarstwo, narciarstwo, jazda konna, turystyka górska.

     W latach 1956 - 1959 studiował na Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie wstąpił do klubu AZS.

    Swoją przygodę z judo rozpoczął na studiach w 1957 roku wstępując do klubu AZS Politechniki Warszawskiej – Sekcja Judo - Shobukai Warszawa Jelonki (późniejszy AZS AWF Shobukai Warszawa), w którym jego trenerem był Jan Ślawski. W 1957 roku uzyskał stopień szkolny (5 KYU – pas żółty), a w 1965 roku najwyższy stopień szkolny (1 KYU – pas brązowy)  
    Od 1962 roku prowadził również w klubie rehabilitację, masaż leczniczo-sportowy w tym masaż izometryczny i odnowę biologiczną judoków.
     W latach 1962 - 1964 prowadził w klubie rozgrzewki przed treningami, zwracając szczególną uwagę na ćwiczenia rozciągające i elementy "izometryczne".

     W latach 1959 - 1963 studiował w Akademii Wychowania Fizycznego im. Karola Świerczewskiego w Warszawie. W związku z uzyskaniem bardzo dobrych wyników w nauce po 2 roku otrzymał zgodę na podjęcie specjalizacji z rehabilitacji ruchowej. W latach 1961 - 1963 odbywał praktyki kliniczne w Konstancinie w Zakładzie Rehabilitacji Leczniczej u prof. Mariana Weissa.

     3 listopada 1964 roku uzyskał dyplom magistra wychowania  fizycznego na podstawie pracy magisterskiej pt. Masaż sportowy

       W 1963 roku został uhonorowany jako 102 polski, a 348 światowy szybownik Złotą Odznaką Szybowcową z Trzema Diamentami, będącą w owym czasie najwyższym międzynarodowym odznaczeniem cywilnym przyznawanym szybownikom za dokonania w sporcie szybowcowym.
W 1969 roku został zwycięzcą Warszawskich Zawodów Szybowcowych pokonując 22 zawodników.

    W latach 1963-1966 pracował jako rehabilitant na Oddziale Urazowo-Ortopedycznym w Szpitalu Przemienienia Pańskiego na Pradze w Warszawie u prof. Stefana Łukasika. Oddział był placówką szkoleniową Instytutu Doskonalenia i Specjalizacji Kadr Lekarskich, który przekształcił się w Katedrę i Klinikę Ortopedii i Traumatologii.

    Doktor nauk o wychowaniu fizycznym na podstawie rozprawy doktorskiej pt. Zachowanie się ciepłoty powierzchniowej ciała pod wpływem masażu ręcznego, wygłoszonej w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie (1967). Promotorem był prof. Stefan Łukasik.

     W latach 1966 - 1970 pracował w AWF Warszawa i współpracował z prof. Stefanem Łukasikiem i prof. Haliną Szwarc, prowadząc kursy masażu leczniczego i sportowego dla studentów wychowania fizycznego i rehabilitacji.

    W latach 1970-1973 był Kierownikiem Przychodni Odnowy Biologicznej i Rehabilitacji Polskiego Komitetu Olimpijskiego (PKOl) w Warszawie, odpowiedzialny za organizację procesów odnowy i fizykoterapii w Centralnych Ośrodkach Przygotowań Olimpijskich (COPO).
    Przychodnia znajdowała się na terenie AWF Warszawa przy ul. Marymonckiej 34. W ramach przychodni funkcjonowały gabinety: lekarski, masażu, kinezyterapii i hydroterapii.
    Zabiegi z zakresu fizykoterapii (mobilny gabinet) były wykonywane w zależności od potrzeb w gabinecie masażu lub kinezyterapii. Specjalistyczne ćwiczenia pourazowe zawodników prowadzone były na profesjonalnym sprzęcie „Goliat” w pawilonie ćwiczeń dla zawodników kadry narodowej.

    Dr Michał Siekierzyński jako pionier nowoczesnej kompleksowej odnowy biologicznej w Polsce dotychczasowe metody oparte głównie na masażu klasycznym wzbogacił o najnowsze badania z zakresu: anatomii funkcjonalnej, fizjologii, biochemii, biomechaniki, kinezyterapii, fizykoterapii, hydroterapii, psychologii sportu.

    Na użytek odnowy biologicznej sportowców opracował nowatorską metodę pt. „Masaż izometryczny”, określając techniki i czas masażu dla poszczególnych etapów zabiegu: masażu wstępnego (przygotowawczego), masażu zasadniczego i masażu końcowego.
    Metodyka masażu została opracowana na podstawie jego doświadczenia w pracy z zawodnikami Sekcji Judo AZS, a później potwierdzona w pracy z zawodnikami ciężarowców, judoków, zapaśników i lekkoatletów w COPO w Warszawie. Masaż ten może być stosowany  jako zabieg profilaktyczny oraz w stanach przeciążeniowych u kontuzjowanych zawodników w celu odbudowy masy i siły mięśni, które po urazie ulegały znacznemu osłabieniu. Masaż wykonuje się do momentu uzyskania przez mięsień/mięśnie siły umożliwiającej podjęcie pracy z obciążeniem.   

                                                               Masaż izometryczny wg Siekierzyńskiego

      Masaż izometryczny wpływa w sposób istotny na przyrost masy mięśniowej i siły. Masaż ten wykonuje się ręcznie lub za pomocą wibratorów. Zabieg ten można w pewnym sensie porównać do treningu izometrycznego, jednakże daje on szybsze efekty.

                                                   Masaż izometryczny wykonuje się w następujący sposób:

1. Faza przygotowawcza – wykonuje się masaż danego odcinka w sposób klasyczny
     technikami głaskania, rozcierania i ugniatania w czasie około 8 minut.
2. Właściwy zabieg – wykonuje się intensywny masaż techniką rozcierania lub
     wibratorem mięśnia napiętego w skurczu izometrycznym 6 do 10 razy po 5 do 20
     sekund, a w przerwach, trwających każda po 30 sekund, wykonuje się techniką
      wstrząsania rozluźnianie mięśni.
3. Faza końcowa – wykonuje się masaż klasyczny techniką głaskania, ugniatania i
    wstrząsania w czasie około 5 minut w celu zmniejszenia powysiłkowego tonusu
     mięśniowego.
    Masaż izomertyczny składa się z kilku kolejnych maksymalnych izometrycznych napięć mięśnia. Od treningu izometrycznego różni się przede wszystkim masażem tego mięśnia w napięciu, a również przygotowaniem i zakończeniem zabiegu poprzez masaż klasyczny.

     W tym czasie w przychodni wraz dr Ireną Lisewską i magistrami: Andrzejem Ostrowskim, Konstantym Koseckim, Janiną Szyjkowską, Krystyną Wielską oraz dwoma masażystami przeprowadzali eksperymentalne zabiegi z zastosowaniem masażu izometrycznego wg metodyki jego autorstwa.
     W ramach odnowy biologicznej ordynowane były masaże: klasyczny, izometryczny, punktowy (akupresura), wirowy, podwodny oraz kąpiele z wykorzystaniem Soli Iwonickiej i Szlamu Ciechocińskiego. Stosowano również elektropunkturę wykorzystując aparaty do prądów diadynamicznych.

    W latach 1970-1973 był inicjatorem i wykładowcą kursów doszkalających dla pracowników odnowy biologicznej, masażystów, rehabilitantów i trenerów sportowych z zakresu masażu sportowo-leczniczego, hydroterapii, kinezyterapii i psychologii sportu.

    Dr Siekierzyński w latach 1970 - 1972 w COPO prowadził zabiegi z zakresu odnowy biologicznej przygotowując sportowców kadry narodowej do najważniejszych imprez sportowych na świecie.
    W tym czasie najbardziej priorytetowe imprezy to zimowa Olimpiada w Sapporo i letnia w Monachium w 1972 roku.
    W Sapporo nawiązał kontakt z pracownikami odnowy biologicznej reprezentacji Japonii i uzyskał wskazówki do stosowania zabiegu hydroterapii w godzinach wieczornych, który miał wpłynąć na doskonałą dyspozycję psycho-fizyczną zawodnika w dniu następnym. Komponentami zabiegu były woda, trociny drzew iglastych, mieszanka 40 ziół i enzymy, które wywoływały reakcję egzotermiczną, podgrzewając komponenty do temperatury ok.50°C. W tak przygotowanej kąpieli zawodnik przebywał ok. 20 minut uzyskując optymalne rozgrzanie i przekrwienie organizmu, po czym udawał się na spoczynek nocny. Po głębokim i spokojnym śnie rano wstawał wypoczęty i pełen wigoru.  

     Na podstawie jego doświadczenia zawodowego z zakresu masażu sportowego i odnowy biologicznej ukazały się jego autorstwa i Janiny Szyjkowskiej opracowania: w 1971 roku pt. „Masaż sportowo-leczniczy” nakładem Stołecznego Zespołu Metodyczno - Szkoleniowego, oraz w 1972 roku pt. „Masaż sportowo-leczniczy w procesach odnowy” nakładem Polskiego Związku Krótkofalowców (PZK).

    W 1972 roku ukazało się opracowanie autorstwa Michała Siekierzyńskiego i Konstantego Koseckiego pt. „Masaż punktowy”, w którym autorzy przedstawili ogólne założenia masażu punktowego i jego stosowanie w wybranych zespołach chorobowych.

     Jego pasja do masażu i procesów regeneracji oraz zaangażowanie w pracy ze sportowcami, a także brak przynależności do PZPR nie spotykały się z entuzjazmem działaczy Polskiej Federacji Sportu, dlatego po Olimpiadzie w Monachium powstał konflikt, który spowodował, że dr Michał Siekierzyński postanowił wyjechać na stałe z kraju.

    Masaż izometryczny wg Siekierzyńskiego w kolejnych latach z dobrymi efektami był stosowany na oddziałach rehabilitacji (np. w Konstancinie) i w ośrodkach sportowych przez rehabilitantów,  masażystów, instruktorów odnowy biologicznej i trenerów, m. in. przez mgr Tomasza Podgórskiego, który w latach 70-tych był pracownikiem Polskiej Federacji Sportu oraz Polskiego Komitetu Olimpijskiego,
    Tomasz Podgórski w skrypcie akademickim AWF Warszawa pt. „Masaż w rehabilitacji i sporcie” wydanym w 1989 roku przedstawił metodykę masażu izometrycznego, wzorując się na metodyce dr Siekierzyńskiego.

    W 1973 roku wyjechał na stałe do Austrii, najpierw mieszkał w Gaschurn w Dolinie Montafon (Alpy), gdzie pracował jako masażysta/rehabilitant w SportHotel.

    W 1977 roku przeprowadził się do Lustenau, gdzie pracował w SportHotel jako instruktor odnowy biologicznej i fizjoterapeuta. Bardzo szybko rozeszła się wieść po mieście i okolicy, o tym, że jest dobry fachowiec z zakresu masażu sportowego i rehabilitacji i że  miejscowych sportowców przyjmuje na masaże i terapię na bardzo korzystnych warunkach.
    W tym czasie współpracował indywidualnie w zakresie odnowy biologicznej z dobrze zapowiadającym się austriackim narciarzem alpejskim Marc Girardelli. W 1977 roku Marc, jako czternastolatek zwyciężył w zawodach Trofeo Topolino.

    Wiosną 1979 roku dr Michał Siekierzyński wygłosił dla regionalnych trenerów i sportowców wykład pt „Regeneracja w sporcie wyczynowym – masaż – pierwsza pomoc“. Od tego czasu został opiekunem sportowców w zakresie odnowy biologicznej i towarzyszył on regionalnemu klubowi sportowemu Vorarlberger LA Verband we wszystkich międzynarodowych zawodach i mistrzostwach Austrii.

    Następnie przeprowadził się do Höchst nad Jeziorem Bodeńskim, gdzie na Kirchplatz 1 prowadził prywatną praktykę w Gabinecie REHA – Fizjoterapia - Naturalne Metody Leczenia. W ofercie gabinetu były zabiegi: masaż leczniczy, Shiatsu, chiropraktyka, kinezyterapia, Fango (okłady z wysoko zmineralizowanego błota leczniczego pochodzenia wulkanicznego), moxa, terapia czaszkowo-krzyżowa, masaż oddechowy wg Schmitt`a .   

    Dr Michał Siekierzyński opracował autorski program leczenia schorzeń kręgosłupa oparty na szczegółowej diagnostyce, wzorowanej na filozofii tradycyjnej medycyny orientalnej. Rzetelna diagnostyka kliniczna, stanów chorobowych, narządowa oraz meridianowa stanowi decydujący czynnik w celu ustalenia rozpoznania choroby oraz powodzenia dalszej terapii. Terapia obejmuje zabiegi masażu leczniczego, Shiatsu, chiropraktyki, gimnastyki oraz akupunktury, moxy i terapii cranio-sacral.
    Doświadczenie praktyczne w pracy z pacjentami, rzetelna wiedza z zakresu różnych form leczenia pozwoliły mu na prowadzenie szkoleń pt. Terapia kręgosłupa wg Siekierzyńskiego.

    Mieszkając i pracując w Höchst współpracował w różnymi sekcjami regionalnych klubów sportowych doradzając w zakresie fizjoterapii, masażu sportowego i odnowy biologicznej.
    Był fizjoterapeutą miejscowej drużyny piłki rowerowej Radball Club Höchst, która w latach 90-tych  odnosiła największe sukcesy. W 1993 roku był też z tą drużyną na Halowych Mistrzostwach  Świata w Hongkongu, gdzie zdobyła tytuł mistrzowski.
    
    18 sierpnia 2005 roku w Höchst, w wieku 67 lat zmarł na atak serca.

    W 2015 roku Kapituła Konferencji Masażystów działająca przy Senacie Wyższej Szkoły Biznesu i Nauk o Zdrowiu w Łodzi na wniosek Redakcji  Leksykonmsazu.pl oraz administratora Klubu „Ludzie Masażu” przyznała pośmiertnie dr Michałowi Siekierzyńskiemu statuetkę oraz dyplom  za wkład w rozwój i popularyzację masażu w Polsce.
    Na X Jubileuszowej Ogólnopolskiej Konferencji Metodyczno-Naukowo-Przedmiotowej „Współczesny masaż w fizjoterapii i kosmetologii, w spa i odnowie biologicznej” zorganizowanej przez Wyższą Szkołę Biznesu i Nauk o Zdrowiu w Łodzi w dniach 21-23.04.2016 na wniosek  Kapituły Konferencji Masażystów i członków Klubu „Ludzie Masażu” została zaproponowana oficjalna nazwa masażu stosowanego w celu odbudowy masy i siły mięśniowej „Masaż izometryczny Siekierzyńskiego”


    Historyczny Członek Klubu „Ludzie Masażu”

           Nr karty członkowskiej 020/KLM/P/H/2015

Opracowanie biogramu 2016: Leszek Magiera

Biogram powstał dzięki uprzejmości p. Marii Gronkowskiej z d. Siekierzyńska i p. Andrzeja Ostrowskiego z Warszawy, oraz p. Sylvii Siekierzynski z  Höchst.

Źródło:
Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2016
www.leksykonmasazu.pl (2015)
Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2016
Źródło foto:

prywatne archiwum Marii Gronkowskiej