Niedowład połowiczy

Niedowład połowiczy (łac. hemiparesis, hemipareza): tak jak porażenie połowicze (hemiplegia) jest następstwem uszkodzenia ośrodków i dróg korowo-rdzeniowych (kory mózgowej, torebki wewnętrznej, pnia mózgu, rdzenia kręgowego). Charakteryzuje się niedowładem strony ciała przeciwnej do uszkodzenia. Niekiedy dołącza się niedowład dolnej części twarzy i języka, występuje zgięciowe ułożenie kończyny górnej i wyprostne kończyny dolnej. Z chwilą cofnięcia się niedowładu w pierwszej kolejności wracają ruchy kończyny dolnej, a następnie kończyny górnej. Niedowład połowiczy często występuje z upośledzeniem lub zniesieniem czucia po stronie chorej. W okresie ostrym choroby nie zaleca się stosowania masażu, który można rozpocząć na polecenie lekarza prowadzącego po tygodniu od wystąpienia choroby. Jeżeli stan pacjenta nie jest zadowalający w pierwszych tygodniach, to masowanie wprowadza się w 3-4 tygodniu choroby. Rozpoczyna się od łagodnego masażu ręki i stopy, następnie po kilku zabiegach masowaniem stopniowo obejmuje się przedramię (podudzie) i ramię (udo), stosując głaskanie i rozcieranie. W miarę poprawy zdrowia pacjenta można stosować masaż głębszych warstw tkanek. Przy masażu kończyny górnej trzeba dokładnie wymasować stawy nadgarstkowy, łokciowy i ramienny. Mięśnie zginacze ręki masuje się rozluźniająco, a grupę prostowników ręki – pobudzająco. Mięsień dwugłowy ramienia należy masować rozluźniająco, a mięsień trójgłowy ramienia – pobudzająco. Przy masażu kończyny dolnej dokładnie masuje się stawy skokowy i kolanowy. Mięśnie przedniej strony podudzia należy masować pobudzająco, a łydkę – rozluźniająco. Na udzie przednią stronę masuje się rozluźniająco, a tylną – pobudzająco. Należy pamiętać, że kończynę dolną masuje się delikatniej niż kończynę górną, ze względu na możliwość wystąpienia zakrzepowego zapalenia żył. W przypadkach, w których występuje niedowład mięśni twarzy, po stronie chorej należy przeprowadzić masaż tych mięśni. Przy niedowładach połowiczych zaleca się masaż karku i obręczy barkowej, grzbietu i klatki piersiowej po stronie chorej, w celu poprawienia krążenia i czucia.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:

www.extras.springer.com