Masaż dziecka

Masaż dziecka (masaż Shantala): hinduska metoda masowania, którą francuski położnik Frèdèric Leboyer w 1976 roku wprowadził do Europy, przeznaczona dla dzieci zdrowych, u których występują objawy opóźnienia w rozwoju psychoruchowym, oraz dla dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym, które są przygotowywane do ćwiczeń ruchowych. Zabieg zalecany jest jako profilaktyczne stosowanie przez matkę u prawidłowo rozwijających się dzieci w ich wczesnym okresie życia. Podczas masażu siła bodźców musi być dostosowana do indywidualnej reaktywności dziecka i stopniowo zwiększana w miarę lepszej tolerancji przez dziecko. Masowanie należy przeprowadzać w ciepłym pomieszczeniu, ponieważ niemowlę musi być całkowicie rozebrane. Zabiegi wykonuje się co najmniej godzinę po posiłku, dwa razy dziennie, najlepiej rano i wieczorem. Niemowlęta masuje się, układając je na udach osoby masującej, natomiast starsze dzieci – na materacu położonym na podłodze. Główną techniką masażu jest głaskanie, które wykonuje się lekko, powoli, w stałym rytmie, nie odrywając dłoni od ciała dziecka. Każdą technikę powtarza się ok. 5 razy. Masowanie odbywa się w następującej kolejności: klatka piersiowa, kończyny górne, brzuch, kończyny dolne, grzbiet i pośladki oraz twarz. Do masażu używa się oliwki albo pudru dla niemowląt. Na zakończenie należy wykonać ćwiczenia rozluźniające. Zabiegi powinno się przeprowadzać systematycznie, aż do momentu samodzielnego poruszania się przez dziecko.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2008

Źródło foto:

www.urodaizdrowie.pl