Cmunt Eduard

Cmunt Eduard (ur. 2 sierpnia 1878 w Kozárovice, zm. 21 maja 1967 w Pradze); czeski lekarz, profesor balneologii, prekursor naukowej koncepcji czeskiej balneologii, fizjoterapii i reumatologii, autor książek z dziedzin leczenia uzdrowiskowego, medycyny fizykalnej i masażu.

   W latach 1897-1903 studiował medycynę na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Karola w Pradze.

   Po stażu w Klinice Chorób Wewnętrznych poświęcił się medycynie fizykalnej i balneologii. Przed pierwszą wojną światową studiował leczenie uzdrowiskowe za granicą, w których stosowano zabiegi z zakresu hydroterapii, elektroterapii i masaży. W Berlinie ukończył kurs hydroterapii u prof. Ludwig`a Brieger`a, masażu klasycznego i sportowego u prof. Franz`a Kirchberg`era, oraz hydroterapii u prof. Wilhelm`a Winternitz`a w Wiedniu. Tam zapoznał się z procedurami metodologicznymi i operacyjnymi w kilku europejskich uzdrowiskach.
    W 1925 roku zapoznał się z leczeniem uzdrowiskowym we Francji (Vichy) i Szwajcarii (Bad Ragaz), a w 1928 roku w Jugosławii (Srebrenica).

   W latach 1908–1914 pracował w Luhačovicach jako lekarz uzdrowiskowy. W czasie pierwszej wojny światowej był kierownikiem Oddziału Chorób Wewnętrznych w Cieszynie gdzie uruchomił działy hydroterapii, elektroterapii i mechanoterapii.

   Później pracował w Pradze na Oddziale Fizjoterapii w Sanatorium Podolí, gdzie zwrócił szczególną uwagę na choroby reumatyczne.

    W latach 1922–1939 pracował jako balneolog zajmujący się chorobami reumatycznymi w uzdrowiskowych w Pieszczanach. W 1924 roku opublikował podręcznik na temat efektów i wskazań do stosowania zabiegów w miejscowych uzdrowiskach. Wzbogacił procedury zabiegowe w chorobach reumatycznych, wprowadzając masaż podwodny, saunę i mechanoterapię według Zandera. Odnowił kuracje picia wód pieszczańskich i zabiegi lecznicze suszonym błotem.

   W 1928 roku został mianowany profesorem nadzwyczajnym.

   W 1936 roku został mianowany Kierownikiem Instytutu Balneologii na Uniwersytecie Karola w Pradze.

   Był członkiem założycielem Czeskiego Towarzystwa Fizjoterapii (dzisiejsze Towarzystwo Rehabilitacji i Medycyny Fizykalnej) i jego czasopisma Rehabilitacja i Medycyna Fizykalna.

   W 1945 roku został mianowany profesorem zwyczajnym balneologii na Wydziale Lekarskim na Uniwersytecie Karola w Pradze.

   Uhonorowany za szczególne osiągnięcia i wkład w rozwój nauk medycznych oraz pracę naukową na rzecz społeczeństwa międzynarodowego, m.in.:
- Orderem Świętego Sawy III. klasy przyznany przez króla Jugosławii Aleksandra I.
- Orderem Narodowym Legii Honorowej przekazanym przez ambasadora Francji w Pradze.

    Członek organizacji branżowych, m.in.:
- członek honorowy Polskiego Towarzystwa Balneologicznego,
- członek honorowy Rumuńskiego Towarzystwa Reumatologicznego w Bukareszcie,
- członek honorowy Czechosłowackiego Towarzystwa Medycznego Jana Evangelisty Purkyně,
- członek korespondent Francuskiego Towarzystwa Medycznego w Paryżu,
- członek Towarzystwa Balneologicznego w Berlinie,
- członek Międzynarodowego Stowarzyszenia Medycyny Fizykalnej i Fizjoterapii,
- wiceprezes Międzynarodowego Towarzystwa Hydrologii Medycznej w Londynie,
- wiceprezes Imperial Society for Rural Health Care.

   Autor książek z dziedzin leczenia uzdrowiskowego, reumatyzmu, medycyny fizykalnej i masażu, m.in.;
- Reumatyzm jako społecznie ważna choroba (Rheumatismus jako choroba sociálně důležitá).1930.
- Reumatyzm (Rheumatismus). 1932.
- Chroniczny reumatyzm (Chronický rheumatismus).1934.
- Medycyna fizykalna (Fysikální léčení).1935.
- Podręcznik do masażu, zabiegów spa i pedicure dla mistrzów spa i personelu pielęgniarskiego (Příručka masáže, lázeňských úkonů a pedikury pro lázeňské mistry a ošetřovatelský personál). Bursík a Kohout, Praha, 1941.
- O leczeniu uzdrowiskowym; Uzdrowiska czechosłowackie (O lázeňském léčení; Balneae czechoslovacae). 1947.

    Historyczny Członek Klubu „Ludzie Masażu”

Cmunt Eduard (narozen: 2. srpna 1878 v Kozárovicích, zemřel: 21. května 1967 v Praze); Český lékař, profesor balneologie, předchůdce vědeckého konceptu české balneologie, fyzioterapie a revmatologie, autor knih v oborech lázeňské léčby, fyzikální medicíny a masáží.

   V letech 1897-1903 studoval medicínu na Lékařské fakultě Univerzity Karlovy v Praze.

   Po stáži na interní klinice se věnoval fyzikální medicíně a balneologii. Před první světovou válkou studoval lázeňskou léčbu v zahraničí, kde využíval vodoléčbu, elektroléčbu a masáže. V Berlíně absolvoval kurz vodoléčby u prof. Ludwig Brieger, klasická a sportovní masáž s prof. Franz Kirchberg` a vodoléčba s prof. Wilhelm Winternitz ve Vídni. Tam se seznámil s metodickými a operačními postupy v několika evropských lázních.
   V roce 1925 se seznámil s lázeňskou léčbou ve Francii (Vichy) a Švýcarsku (Bad Ragaz) a v roce 1928 v Jugoslávii (Srebrenica).

   V letech 1908–1914 pracoval v Luhačovicích jako lázeňský lékař. Během první světové války byl vedoucím oddělení interních chorob v Cieszyně, kde založil oddělení vodoléčby, elektroterapie a mechanoterapie.

   Později pracoval v Praze na oddělení fyzioterapie v Sanatoriu Podolí, kde se věnoval zvláštní pozornost revmatickým onemocněním.

   V letech 1922–1939 působil jako balneolog zabývající se revmatickými chorobami ve zdravotnických střediscích v Piešťanech. V roce 1924 vydal učebnici o účincích a indikacích pro použití ošetření v místních lázních. Léčebné postupy u revmatických onemocnění obohatil zavedením podvodní masáže, sauny a mechanoterapie podle Zandera. Obnovil léčbu pitné vody v Pieszczně a léčbu suchým bahnem.

   V roce 1928 byl jmenován docentem.

   V roce 1936 byl jmenován vedoucím Balneologického ústavu Univerzity Karlovy v Praze.

   Byl zakládajícím členem České společnosti fyzioterapie (dnešní Společnosti pro rehabilitaci a fyzikální medicínu) a časopisu Rehabilitace a fyzikální medicíny.

   V roce 1945 byl jmenován řádným profesorem balneologie na Lékařské fakultě Univerzity Karlovy v Praze.

   Vyznamenání za zvláštní úspěchy a přínos k rozvoji lékařských věd a vědecké práce pro mezinárodní společnost, včetně:
- řád Sv. Sávy III. třída udělená králem Jugoslávie Alexander I.
- Národní řád čestné legie předaný francouzským velvyslancem v Praze.

   Člen průmyslových organizací, včetně:
- čestný člen polské balneologické společnosti,
- čestný člen rumunské revmatologické společnosti v Bukurešti,
- čestný člen Československé lékařské společnosti Jana Evangelisty Purkyně,
- korespondent člena Francouzské lékařské společnosti v Paříži,
- člen balneologické společnosti v Berlíně,
- člen Mezinárodní asociace fyzikální medicíny a fyzioterapie,
- viceprezident Mezinárodní společnosti lékařské hydrologie v Londýně,
- viceprezident Imperiální společnosti pro péči o zdraví venkova.

   Autor knih mimo jiné v oblasti lázeňské léčby, revmatismu, fyzikální medicíny a masáží;
- Rheumatismus jako choroba sociálně důležitá.1930.
- Rheumatismus. 1932.
- Chronický rheumatismus.1934.
- Fysikální léčení.1935.
- Příručka masáže, lázeňských úkonů a pedikury pro lázeňské mistry a ošetřovatelský personál. 1941.
- O lázeňském léčení; Balneae czechoslovacae. 1947.

   Historický Člen Klubu „Masáž Lidí“
   Historical Member of the "People of Massage" Club

Źródło:

www.leksykonmasazu.pl (2020).

Źródło foto:
www.pic-piestany.sk/