Badanie ultrasonograficzne

Badanie ultrasonograficzne; ma zastosowanie w badaniu tkanek miękkich oraz znajdujących się w nich zbiornikach płynu. Stanowi bardzo dobre uzupełnienie rentgenodiagnostyki, której przedmiotem badawczym jest układ kostny. Fala ultradźwiękowa emitowana przez przyrząd penetruje tkanki, ulegając częściowemu odbiciu o różnym nasileniu, w zależności od rodzaju tkanki, którą napotyka na swej drodze. Na ekranie monitora pokazują się echa odbitej fali ultradźwiękowej od struktur badanych tkanek, w postaci punktów świetlnych. Tkanka jednorodna, jak np. mięśniowa, ma taką samą intensywność odbić echa i mieści się w tym samym stopniu skali szarości. Inne struktury różnią się intensywnością odbić echa i stopniem szarości. Płyny pojawiające się w tkankach, takie jak krew, wysięk, ropa, przewodzą doskonale fale ultradźwiękowe, dlatego na ekranie monitora ukazują się jako obszary bez echa. Stąd np. przerwanie tkanki mięśniowej, krwiak, ropień, zwłóknienia, zwapnienia, obrzęki, guzy nowotworowe różnią się charakterem odbić echa w stosunku do jednorodnej budowy ocenianego mięśnia. Dzięki znajomości szybkości, z jaką przemieszcza się fala ultradźwiękowa w tkankach miękkich (1450-1580 m/s), można łatwo obliczyć, na jakiej głębokości od powierzchni skóry znajduje się różniąca się od zdrowej struktury zmiana patologiczna. Badaniu ultrasonograficznemu niedostępne są przestrzenie gazowe i tkanka kostna. Gazy uniemożliwiają penetrację fali ultradźwiękowej, zaś kości mają duże właściwości absorpcyjne. Zaletą badania USG jest jego całkowita nieinwazyjność, nieszkodliwość i bezbolesność.

Obraz USG

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:

www.ciaza.co.uk

www.medicoma.pl