Awicenna

Awicenna (Abu Ali Husain ebn Abdallah Ebn-e Sina, 980-1037): perski uczony i lekarz okresu średniowiecza, gorący orędownik stosowania masażu.

    Autor 100 tomów na tematy dotyczące medycyny i filozofii, zwolennik Arystotelesa.

    Drugi po Galenie, który wywarł duży wpływ na dzieje medycyny.

    W swoim dziele pt. Kanon Medycyny zebrał całą wiedzę medyczną, wspominając również o masażu, ćwiczeniach i wodolecznictwie. Dużo uwagi poświęcał masażowi (tarciu), pisząc:

    Tarcie może być mocne – takie powiększa albo utwardza, lub delikatne, które rozluźnia. Jeżeli trwa długo – odchudza, a jeśli jest umiarkowane – powoduje tycie. Kiedy poszczególne rodzaje tarcia są łączone, dopiero wtedy można osiągnąć odpowiednie skutki. Jest też tarcie, które jest szorstkie (wykonywane przy pomocy szorstkiej szmatki), które powoduje szybsze dopływanie krwi do zewnętrznych części ciała, i gładkie (wykonywane dłonią albo miękką szmatką), którymi zbiera krew i zatrzymuje ją w danej części ciała. Przedmiotami tarcia są zwiotczałe lub zbyt napięte tkanki ciała. Oprócz tego istnieje tzw. tarcie przygotowawcze, które stosuje się przed ćwiczeniami, na początku jest delikatne, a potem może stawać się coraz mocniejsze. Jest jeszcze tarcie odnawiające, stosowane po ćwiczeniach. Jego zdaniem jest rozrzedzenie nadmiarów zachowanych w mięśniach, które nie zostały wyeliminowane przez ćwiczenia, i odparowanie ich. To tarcie musi zostać wykonane gładko i delikatnie.   

     Avicenna napisał również: Jako ciąg dalszy ćwiczeń odnawiające tarcie odpręża, likwiduje znużenie i uczucie zmęczenia. Takie tarcie jest miękkie i delikatne i dobrze, aby użyto do niego olejku. Nie może być ani mocne, ani ciężkie, ani szorstkie, ponieważ może to spowodować stwardnienie kończyn.

     Historyczny Członek Klubu "Ludzie Masażu"
     Historical Member of the "People Massage" Club
 

Źródło:

Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2007