Zasady stosowania masażu łącznotkankowego

Zasady stosowania masażu łącznotkankowego: masaż przeprowadza się na obnażonej części ciała. Przed przystąpieniem do masowania należy zlokalizować chorobowe zmiany odruchowe występujące w tkance łącznej – masaż powinien być wykonywany tylko w strefach zmian chorobowych. Zabiegi stosuje się w pozycjach leżącej na boku, leżącej na plecach oraz siedzącej (należy preferować pozycję leżącą na boku, ponieważ pacjent jest wtedy bardziej rozluźniony). Masaż przeprowadza się technikami skórną (powierzchowną), podskórną i powięziową. Podczas masowania stosuje się technikę posuwistego rozcierania (bez wykonywania ruchów okrężnych). Przy poprawnie wykonanym „pociągnięciu terapeutycznym” chory w strefie wzmożonego napięcia tkanki łącznej winien odczuwać ostre „cięcie”. Masowanie polega na powierzchownym przesuwaniu tkanki łącznej od brzegu kości lub do brzegu kości, mięśni czy powięzi. Stosuje się krótkie (prostopadłe do brzegu kości lub od brzegu kości, mięśni czy powięzi) i długie (równoległe do brzegów kości, mięśni czy powięzi) „pociągnięcia terapeutyczne”. Masaż najczęściej przeprowadza się opuszkami palców III i IV jednej ręki (palce są złączone i lekko zgięte, a kciuk przytrzymuje zgięty palec wskazujący, staw nadgarstkowy jest wyprostowany), opuszką jednego palca albo opuszkami obu kciuków. Krótkie lub długie „pociągnięcia terapeutyczne” wykonuje się, prowadząc ruch całą kończyną górną (od stawu barkowego), a nie samą ręką. Masuje się w dwóch fazach: faza pierwsza to przyłożenie opuszek palców do odpowiedniej warstwy tkanki, w odległości kilku centymetrów od krawędzi kości, mięśni czy powięzi (chory nie powinien odczuwać ucisku), faza druga to „pociągnięcie terapeutyczne”, przy którym powinno się pojawić uczucie „cięcia”. Pierwsze zabiegi wykonuje się delikatnie, miękko, przesuwając, a nie uciskając powierzchowne warstwy tkanki podskórnej, usuwając napięcia powierzchowne. Później masuje się warstwy głębiej położone. Punkty maksymalne, występujące w tkance łącznej, masuje się od początku terapii i stopniowo się je usuwa. Od początku masuje się też punkty reaktywne (punkty drażnienia), poprzez które oddziałuje się odruchowo na określone okolice, wywołując intensywne reakcje. Liczba zabiegów uzależniona jest od jednostki chorobowej i okresu jej występowania, od wielkości zmian chorobowych oraz od skuteczności (doświadczenia) masażysty. Leczenie masażem łącznotkankowym uznaje się za zakończone, jeżeli zostaną zlikwidowane chorobowe zmiany odruchowe w tkance łącznej oraz dolegliwości w narządach wewnętrznych. Masowanie stosuje się co drugi dzień lub dwa razy w tygodniu, a czas trwania jednej sesji terapeutycznej uzależniony jest od stanu pacjenta, jednostki chorobowej oraz od liczby i rozległości chorobowych zmian odruchowych w tkance łącznej; nie powinien on przekraczać 30 min.

Źródło:         

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.