Zaorski Jan

Zaorski Jan Marceli (ur. 6 maja 1887 w Krakowie, zm. 10 marca 1956 w Warszawie); profesor medycyny Uniwersytetu Warszawskiego, założyciel Szkoły Masażu, autor książki z zakresu masażu.
 
    Absolwent Wydziału Lekarskiego Uniwersytetu Lwowskiego (1912).
 
     W latach 1914–1918 lekarz wojskowy.
 
      Od 1920 r. pracownik naukowy II Kliniki Chirurgicznej Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1930 r. ordynator Oddziału Chirurgicznego Warszawskiego Szpitala dla Dzieci, następnie dyrektor i ordynator Oddziału Chirurgicznego Szpitala SS. Elżbietanek w Warszawie.
 
     Współredaktor i wydawca miesięcznika Chirurg Polski, w którym opublikował 45 prac z zakresu chirurgii i rehabilitacji.
 
     Założyciel Ośrodka Krwiodawstwa na terenie Oddziału Szpitala dla Dzieci.
 
   W latach 1927-1939 prowadził prywatną szkołę pod nazwą Prywatna Szkoła Masażu Leczniczego Dr-a Jana Zaorskiego w Warszawie. Szkoła mieściła się w trzypokojowym lokalu na parterze budynku Liceum im. Zamoyskiego przy ul. Smolnej 30. Szkoła merytorycznie podlegała Wydziałowi Zdrowia i posiadała uprawnienia szkoły państwowej, a dyplom ukończenia szkoły uprawniał do pracy w zakładach służby zdrowia i prowadzenia prywatnych gabinetów masażu.
     W latach 1933–1936 zajęcia teoretyczne z anatomii, fizjologii i masażu prowadził lekarz Jan Raczyński (późniejszy profesor Akademii Medycznej w Warszawie).

     Autor książki pt. Podręcznik mieszenia leczniczego (1927) wydanej na potrzeby własnej szkoły. Profesor dr Z. Radliński – dyrektor Kliniki Chirurgicznej II Uniwersytetu Warszawskiego w przedmowie do wydania I powyższej książki napisał następująco:
   Założenie przez D-ra J. Zaorskiego, st. asystenta Kliniki Chirurgicznej II Uniw.Warsz. szkoły masażu i wydanie niniejszego podręcznika stanowi bardzo pożądany w naszych stosunkach krok naprzód w rozwoju pomocniczych gałęzi medycznych. Nikt bardziej jak chirurg nie odczuwał dotychczas braku wykwalifikowanego personelu, któremu by można powierzyć wykonanie leczenia następowego po operacjach na kończynach, po złamaniach, uszkodzeniach itp. Brakowi temu w dużej mierze zaradzi i szkoła i podręcznik D-ra Zaorskiego i dlatego należy się pełne uznanie jego poczynaniom.
 
     W marcu 1941 roku przekształca swoją Szkołę Masażu Leczniczego w Prywatną Szkołę Zawodową dla Pomocniczego Personelu Sanitarnego, znaną jako Szkoła dr Zaorskiego. Szkoła ta pod przykrywką szkoły średniej kształciła w zakresie pierwszych lat studiów medycznych i funkcjonowała do lipca 1944 roku.
 
      W czasie okupacji był więziony na Pawiaku.
 
     W 1946 r. otrzymuje tytuł Profesora i powołany zostaje na stanowisko kierownika Katedry Chirurgii Operacyjnej i Anatomii Topograficznej Akademii Medycznej w Warszawie.
  
      Historyczny Członek Klubu „Ludzie Masażu"
                   Nr karty członkowskiej 002/KLM/P/H/2001

Źródło:

Leszek Magiera. Historia masażu w zarysie. 2007

Źródło foto:

www.lekarzepowstania.pl