Układ limfatyczny

Układ limfatyczny (chłonny) rozwija się wspólnie z układem krwionośnym, pozostając z nim w związku anatomicznym i czynnościowym. W przeciwieństwie do układu krwionośnego, jest układem otwartym, co oznacza, że drobne naczynia chłonne otwierają się bezpośrednio do przestrzeni międzykomórkowej.
  Układ chłonny tworzą naczynia chłonne włosowate i zbiorcze, pnie chłonne, przewody chłonne, węzły chłonne i chłonka (limfa).
   Naczynia chłonne włosowate budują najgęstszą sieć naczyniową, upodabniając się w swojej strukturze do sieci naczyń żylnych. Naczynia chłonne posiadają gęsto rozmieszczone zastawki, dlatego ich wygląd różni się od wyglądu żył następującymi po sobie rozszerzeniami i zwężeniami, przez co są one podobne do paciorków. Naczynia chłonne transportują chłonkę zawsze w kierunku dosercowym. Z połączenia sieci naczyń włosowatych powstają naczynia chłonne zbiorcze, które łącząc się tworzą większe naczynia, tzw. pnie chłonne, a te z kolei przechodzą w największe naczynia chłonne, czyli przewody chłonne. W końcu chłonka jest zbierana z całego ciała dwoma przewodami chłonnymi: przewodem chłonnym piersiowym (lewym) i przewodem chłonnym prawym. Przewód chłonny piersiowy rozpoczyna się w jamie brzusznej zbiornikiem chłonki; zbiera on chłonkę z całego ciała z wyjątkiem prawej połowy głowy, szyi, klatki piersiowej i kończyny górnej. Obydwa przewody chłonne uchodzą do odpowiednich kątów żylnych (prawego i lewego), tzn. w miejscu połączenia żyły szyjnej wewnętrznej z żyłą podobojczykową.
   Węzły chłonne to narządy występujące na drodze naczyń chłonnych. Są to twory o kształcie zbliżonym do ziarna fasoli, pokryte torebką tkanki łącznej, z której w głąb narządu wnikają beleczki łącznotkankowe. W części zewnętrznej przeważa tkanka chłonna w postaci grudek, które warunkują jej czynność obronną. Część środkowa grudki jest ośrodkiem rozmnażania i produkcji limfocytów. Węzły chłonne są również filtrem dla chłonki, zatrzymując i niszcząc obce związki (np. bakterie), które wniknęły do organizmu. Tutaj zatrzymywane są antygeny, różnicują się limfocyty T i B, wydzielane są przeciwciała przez limfocyty B i plazmocyty. Liczbę węzłów chłonnych szacuje się na ok. 360-1200. Chłonka doprowadzana jest do węzłów przez liczne naczynia chłonne doprowadzające, a mała liczba naczyń odprowadzających wpływa na zmniejszenie szybkości przepływu chłonki.
   Chłonka (limfa) jest płynem tkankowym o lekko żółtawym zabarwieniu, o składzie chemicznym i biologicznym podobnym do składu osocza krwi. Od krwi różni się brakiem erytrocytów i znaczną zawartością limfocytów, których ilość w 1 mm³ wynosi od 2000 do 20000. Limfa przesączana jest z naczyń krwionośnych do przestrzeni międzykomórkowych, gdzie omywając komórki oddaje im substancje pokarmowe, a odbiera od nich produkty przemiany materii. Stąd jest zbierana do naczyń chłonnych, kolejno przechodzi przez filtr w węzłach chłonnych, skąd dużymi naczyniami jest doprowadzana do naczyń krwionośnych.

Topografia układu chłonnego

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.