Technika oklepywania

Technika oklepywania (uderzenia, oklepywanie): czwarta w kolejności technika główna masażu klasycznego, polegająca na naprzemiennym uderzaniu rękami po masowanej części ciała. Uderzenia powinny być krótkie, sprężyste i następować szybko po sobie. Sprężystość tych ruchów czyni je niebolesnymi i chroni osobę masowaną przed powstaniem sińców. Wyróżnia się następujące rodzaje oklepywania: w formie „miotełek” – stronami bocznymi małych palców, w formie miseczek lub łyżeczek – stronami dłoniowymi obu rąk, w formie siekania – kłębikami palców małych, dziobania – koniuszkami opuszek palców II-V, karatowe – stronami bocznymi palców małych i ich kłębikami, perkusyjne – stronami grzbietowymi palców V, IV i III, piąstkowe – stronami bocznymi zaciśniętych pięści, półpiąstkowe – stronami bocznymi lekko zaciśniętych pięści, muskające – opuszkami poszczególnych palców II-V jednej ręki albo obu, w formie wymiatania – stronami dłoniowymi palców V, IV i III obu rąk, w formie szczypania – uderzając i chwytając opuszkami palców obu rąk. Ze względu na siłę, z jaką wykonuje się oklepywanie, wyróżnia się oklepywanie małej mocy, średniej mocy i dużej mocy, a z uwagi na tempo wykonania można je podzielić na oklepywanie wolne, szybkie i bardzo szybkie. Oklepywanie to jedyna technika masażu klasycznego, przy której kierunek masowania jest dowolny i ruchy uderzające można wykonywać z dołu do góry i z powrotem, ale należy pamiętać, aby ręce były zawsze ułożone poprzecznie do przebiegu włókien mięśniowych. Oklepywanie stanowi 10% ogólnego czasu trwania masażu klasycznego (patrz: działanie oklepywania).

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.