Technika głaskania

Technika głaskania (głaskanie); pierwsza technika główna masażu klasycznego, która należy do najczęściej stosowanych technik w różnych rodzajach masażu. Każdy masaż rozpoczyna się i kończy głaskaniem, a także przeplata się nim poszczególne techniki i chwyty. W szczególnych przypadkach cały masaż może być ograniczony do głaskania. Podczas głaskania dłoń powinna ściśle przylegać do ciała, zarówno do wyniosłości, jak i zagłębień, i należy nią wywierać jednakowy, równomierny ucisk. W zależności od powierzchni masowanej części ciała głaskanie można wykonywać: całą powierzchnią dłoniową jednej ręki (lub obu rąk), grzbietową stroną ręki, grzbietową stroną I i II szeregu paliczków, zaciśniętą pięścią, kłębem kciuka lub kłębikiem palca małego, całymi powierzchniami dłoniowymi kciuków, opuszkami poszczególnych palców albo kilku palców. Ze względu na siłę, z jaką wykonuje się głaskanie, można podzielić je na łagodne, tzw. muskające, o średniej mocy, oraz mocne, a z uwagi na głębokość masowania wyróżnia się głaskanie powierzchowne i głębokie (wyciskanie). W zależności od kierunku masażu głaskanie można podzielić na podłużne, poprzeczne i okrężne. Przeciwwskazania do stosowania tej techniki obejmują II stadium choroby Bürgera oraz choroby, w których nie zaleca się masażu. Głaskanie wykonuje się w tempie około 25 ruchów na minutę, stanowi ono 20% ogólnego czasu trwania masażu klasycznego (patrz: działanie głaskania).

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.