Technika fałdu skórnego

Technika fałdu skórnego

Technika fałdu skórnego: stosowana w masażu segmentarnym, służąca do badania zmian odruchowych w tkankach skórnej i łącznej. Do określania zmian w skórze przydatne są trzy techniki fałdu skórnego:

1. kciukiem i wskazicielem chwyta się fałd skórny, który przesuwa się prostopadle do przebiegu dermatomów; w strefie przeczulicy fałd jest grubszy, trudniej go utworzyć i przesunąć, a pacjent odczuwa duży ból;

2. wyprostowany palec zagłębia się w skórze i przesuwa się go prostopadle do przebiegu segmentów; w miejscu nadwrażliwości palec z trudem się zagłębia, skóra gorzej się przesuwa i upodabnia się do tarki, pacjent odczuwa duży ból;

3. kciukiem i wskazicielem chwyta się fałd skórny, który następnie się unosi i ściska; w strefie przeczulicy pacjent czuje piekący, tępy albo ugniatający ból.

Do określania zmian odruchowych w tkance łącznej służą trzy techniki fałdu skórnego:

1. kciukiem i wskazicielem chwyta się fałd skórny i unosi go prostopadle do osi długiej ciała; przy zwiększonym napięciu tkanki łącznej unoszenie fałdu jest utrudnione;

2. kciukami i wskazicielami chwyta się fałdy skórne tak, aby z nich powstał krzyż; w miejscach zmian odruchowych wykonanie powyższej czynności będzie utrudnione;

3. kciukami i wskazicielami ujmuje się fałd skórny i przesuwa się go prostopadle do przebiegu segmentów; w strefie o wzmożonym napięciu tkanki łącznej występują ograniczenia w przesuwaniu fałdu i grubość wału skórnego będzie mniejsza.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.