Schemat rdzenia kręgowego

Schemat rdzenia kręgowego

Schemat rdzenia krę™gowego (rdzeń kręgowy); część układu nerwowego ośrodkowego znajdująca się w kanale kręgowym utworzonym przez kręgi kręgosłupa. U dorosłego człowieka jest krótszy od całego kręgosłupa kostnego i sięga do L2; jednakowa długość rdzenia i kręgosłupa występuje do trzeciego miesiąca w okresie płodowym. Później rdzeń kręgowy nie nadąża za rozwojem kręgów, ale korzenie nerwowe wychodzą zawsze z przestrzeni międzykręgowych, co oznacza, że istotnie się wydłużają, aby osiągnąć odpowiedni poziom. Od C1-C7 korzenie opuszczają kanał kręgowy przez otwory międzykręgowe położone powyżej danego kręgu. W związku z tym, że rdzeń szyjny ma o jeden odcinek więcej niż wynosi liczba kręgów szyjnych, ósma para korzeni tego odcinka pojawia się między C7 a Th1. Od tego poziomu dalsze korzenie wychodzą już poniżej odpowiedniego kręgu. W dwóch miejscach rdzenia występują zgrubienia: w odcinku utworzonym przez segmenty C4-Th1, skąd odchodzą korzenie nerwowe tworzące splot ramienny, który unerwia kończynę górną, oraz w odcinku utworzonym przez segmenty L2-S3, z którego nerwów powstaje splot lędźwiowy, przeznaczony dla unerwienia kończyny dolnej. W przekroju poprzecznym rdzenia wyróżnia się istotę szarą, położoną pośrodku i istotę białą, znajdującą się na zewnątrz. Istota szara przypomina kształtem motyla lub literę H. Składa się z aksonów mielinowych i bezmielinowych, ciał komórkowych, dendrytów, oligodendrocytów i astrocytów. W jej obrębie wyróżnia się rogi przednie, tylne i boczne. Istota biała złożona jest z aksonów i oligodendrocytów; nie ma w niej ciał komórkowych. Większość aksonów posiada otoczkę mielinową. Włókna istoty białej tworzą powrózki (sznury) przednie, boczne i tylne, które zawierają szlaki i drogi łączące rdzeń kręgowy z mózgowiem.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Rdzeń kręgowy