Nadciśnienie tętnicze

Nadciśnienie tętnicze (łac. hypertensio arterialis, choroba nadciśnieniowa, hipertonia tętnicza, wysokie ciśnienie tętnicze krwi): towarzyszy m.in. schorzeniom nerek, nadnerczy, miażdżycy i nadczynności tarczycy. W większości wypadków etiologia jest nieznana i ta choroba występuje jako samodzielna jednostka o nazwie pierwotne lub samoistne nadciśnienie tętnicze. Nieleczone podwyższone ciśnienie może przebiegać z powikłaniami, do których należą: udar mózgu, zawał serca, stwardnienie nerek czy niewydolność lewokomorowa. Zastosowanie masażu leczniczego daje dobre rezultaty w początkowym okresie choroby. Pacjent musi być pod stałą opieką lekarską i nie może rezygnować z leczenia farmakologicznego. W trakcie leczenia powinno się systematycznie mierzyć ciśnienie krwi. Masaż leczniczy obejmuje masaż klasyczny, punktowy, Shiatsu, stref refleksyjnych na stopach i rękach oraz masaż tybetański. Celem masażu jest rozszerzenie naczyń krwionośnych, rozluźnienie mięśni, zrównoważenie przepływu energii, przez co poprawia się krążenie krwi, która przepływa, pokonując mniejszy opór (pod mniejszym ciśnieniem). Masaż klasyczny stosuje się na kończyny górne i dolne, odcinek lędźwiowy grzbietu oraz pośladki. Niekiedy wykonanie masażu na karku i obręczy barkowej wpływa na obniżenie ciśnienia. Należy obserwować reakcje organizmu pacjenta po masażu karku, mierzyć ciśnienie, a w przypadku jego podwyższenia zaprzestać masowania tej części ciała. Wymienione części ciała masuje się spokojnie, rozluźniająco, z przewagą głaskania i delikatnej wibracji. Każdorazowo po masażu należy przeprowadzić ćwiczenia bierne i czynne kończyn dolnych i górnych, dostosowując obciążenie do możliwości kondycyjnych pacjenta. Wskazane jest stosowanie ćwiczeń oddechowych torem przeponowym. Masaż punktowy wykonuje się z zastosowaniem punktów meridianowych w dwóch wariantach: pierwszy obejmuje punkty GRT.20, GRT.15, PŻ.21, W.5, JG.11, PM.15, PM.17, PM.23, ŚT.6, N.9, N.1, a drugi punkty S.5, S.2, N.2, N.6, O.6, O.7, ŚT.15, ŚT.12, S.7. Na małżowinach usznych wykorzystuje się punkty 21, 26a, 28, 55, 58. Wszystkie punkty meridianowe i uszne masuje się techniką sedatywną. Masaż stref refleksyjnych na obu rękach i stopach obejmuje układ moczowy i mózg (głowa). Przy Shiatsu powinno się zastosować masaż całego ciała, ze szczególnym uwzględnieniem okolicy międzyłopatkowej, podłopatkowej, brzucha i obwodowych części kończyn dolnych i górnych. Masaż tybetański przeprowadza się tylko w przypadkach zaawansowanych lub przy powikłaniach związanych z chorobą nadciśnieniową.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.