Max Factor

Max Factor (Senior) - prawdziwe nazwisko Maksymilian Faktorowicz (ur. 15 września 1872 w Łodzi, zm. 30 sierpnia 1938 w Los Angeles); założyciel firmy kosmetycznej Max Factor, producent i wynalazca kosmetyków.

   Wychowywał się w 11-osobowej ubogiej rodzinie żydowskiej. W wieku 8 lat pracował już jako pomocnik dentysty, potem w fabryce peruk i kosmetyków, gdzie odkrył swoją pasję życiową. W wieku 14 lat był pomocnikiem aptekarza, a w wieku 18 lat wstąpił do armii rosyjskiej.

    W 1892 roku po odbyciu służby wojskowej zamieszkał w Moskwie, gdzie otworzył sklepik drogeryjno-perukarski, sprzedając ręcznie robione róże do policzków, kremy, perfumy i peruki. Pracował również jako charakteryzator aktorów baletu Cesarskiego Teatru Imperialnego w Moskwie. Po kilku teatralnych premierach rozeszła się wieść o makijażowym cudotwórcy i wkrótce stał się kosmetycznym doradcą rosyjskiej arystokracji i trafił na dwór cara Aleksandra Mikołajewicza Romanowa.

      W 1904 roku poślubił rosyjską żydówkę Esterę, z którą miał troje dzieci: Fredę, Cecylię i Davida. Prowadząc dostatnie życie i będąc ulubieńcem rosyjskiej elity czuł się jednak niewolnikiem carskiego dworu, z którego postanowił uciec. Ucharakteryzował się na chorego i poinformował, że wyjeżdża na kurację do niemieckiego kurortu w Karlsbad. 13 lutego 1904 roku wraz z rodziną i 40 tysiącami dolarów odpłynął statkiem z Hamburga do Nowego Jorku. W biurze emigracyjnym urzędnik omyłkowo zapisał jego nazwisko i stąd narodził się Max Factor. Z Nowego Jorku wyjechał do brata i wujka w St. Louis, gdzie otworzył zakład fryzjerski dla mężczyzn i pracował też nad swoimi kosmetykami, które zaprezentował pod marką Max Factor na Światowych Targach w St. Louis.

    Jego produkty cieszyły się dużym powodzeniem, ale jego wspólnik wystawienniczy oszukał go, zabierając gotówkę i kosmetyki. To był dla Max Factora ciężki okres - został bez środków do życia i kontaktów, urodził mu się syn Frank, potem zmarła żona. Ożenił się jeszcze dwukrotnie, z drugą żoną szybko się rozstał, a u boku trzeciej żony odzyskał spokój. Pracując jako fryzjer słyszał plotki o gwiazdach kina niemego i o Los Angeles, w którym spełniają się marzenia. Wyjechał do Kalifornii i otworzył sklep z perukami i równocześnie pracował jako uliczny makijażysta, ustawiając swoje mobilne stanowisko do charakteryzacji w pobliżu studia filmowego. Z jego usług często korzystali aktorzy kina niemego, m. in. Charlie Chaplin, którzy doceniali jego profesjonalizm. Max Factor zauważył, że kamera widzi inaczej, niż ludzkie oko, i że naturalny wygląd twarzy można uzyskać za pomocą odpowiednio dobranych kosmetyków, i że makijaż powinien harmonizować z naturalnymi odcieniami skóry, oczu i włosów. Max Factor opracował tzw. teorię harmonii kolorów. 

     W 1909 roku trafiły na rynek pierwsze linie kosmetyków pod marką Max Factor&Company, w 1914 roku Max Factor opracował pierwszy łatwo nakładany i zmywany podkład o konsystencji kremu, w 12 odcieniach, który cieszył się dużym powodzeniem, w 1916 roku powstała linia Society Line, w 1917 roku opracował kolejny produkt – podkład rozjaśniający Supreme Liquid Whitener, zapewniający skórze gładkość alabastru, a w 1918 roku powstała linia  Colour Harmony Line, w której kosmetyki dobierane były do koloru oczu i włosów, a całość harmonizowała z naturalnymi właściwościami twarzy kobiety.

     Max Factor z George’em Westmorem w Los Angeles otworzyli pierwszy profesjonalny gabinet charakteryzacji filmowej, w którym z usług korzystali m. in. Ginger Rogers, Marlena Dietrich, Rita Hayworth, Betty Davis, Frank Sinatra, Claudette Colbert. Clarze Bow wymyślił słynne usta w kształcie serca,  Phyllis Haver dokleił pierwsze w historii sztuczne rzęsy, Jean Harlow przemienił w zmysłowego anioła, farbując jej włosy na platynowy blond, wykreował kultowy wizerunek Rudolfa Valentino, stosując u niego specjalny podkład, rozjaśniający jego naturalną, ciemną karnację.

     W 1928 roku za zasługi dla przemysłu filmowego Max Factor dostał Oscara. Filmy czarno-białe zaczęły odchodzić do historii, co stawiało przed nim nowe wyzwania. W 1931 roku Max Factor podjął się ucharakteryzowania Borisa Karloffa, który miał odtwarzać rolę doktora Frankensteina w filmie Jamesa Whale’a.

     Największą rewolucją w makijażu okazał się jego podkład typu pan-cake, stworzony na użytek filmów w technikolorze, który aplikowało się gąbką. Produkt ten w 1937 roku zostaje ogłoszony najlepiej sprzedającym się kosmetykiem do makijażu.

     Max Factor jako pierwszy pakował kosmetyki w tubki, opracował szminkę w sztyfcie, zrewolucjonizował perukarstwo, wykorzystując przy ich tworzeniu ludzkie włosy, zaprojektował Beauty Calibrator (Kalibrator Urody), specjalny przyrząd nakładany na głowę, który służył do analizowania kształtów i indywidualnych cech twarzy.

     30 sierpnia 1938 roku w Beverly Hills zginął w wypadku samochodowym.

   Max Factor za życia określany był mianem: genialny mistrz makijażu, cudotwórca, czarodziej kosmetyków, wizjoner, wynalazca, iluzjonista, męski pierwiastek w świecie kobiecego piękna, mistrz kamuflażu, biznesmen, artysta. Jego hasłem reklamowym był slogan - Dzięki kosmetykom Max Factor możesz poczuć się jak prawdziwa gwiazda!

    Po śmierci Max Factora firmę przejął jego syn Frank, który dla potrzeb marketingowych zmienił imię na Max (junior) i zarządzał nią do początku lat dziewięćdziesiątych, tworząc jedno z największych imperiów kosmetycznych świata. W 1948 roku opatentował podkład w sztyfcie (pan-stick), a w 1954 roku wprowadził na rynek pierwszy korektor o nazwie Erace. Marka należy dziś do koncernu Procter & Gamble.

Źródło:

www.leksykonmasazu.pl (2012)