Historia masażu punktowego
Historia masażu punktowego (akupresury); masaż punktowy należy do najstarszych metod leczenia, a jego historia ściśle łączy się z historią akupunktury i przyżegania.
Jak podaje Garnuszewski, akupresurę znał człowiek jaskiniowy 15 000 lat temu, który instynktownie uciskał obolałe miejsca ciała palcami, z czasem ułatwiając sobie tę czynność kamyczkami lub pałeczkami z wypalanej gliny. Istnieją dowody na stosowanie akupresury pod nazwą Tien-An w środkowych Chinach 4000 lat p.n.e.
W 1963 roku w Mongolii w wykopaliskach w Toudaowa archeolodzy znaleźli ostre odłamy kamienia, zwane „bian”, które uważane są za najstarsze kamienne igły stosowane do akupresury i akupunktury.
W ruinach pałacu cesarskiego dynastii Shang XVIII-XII wieku p.n.e. w północno-wschodnich Chinach znaleziono małe igły z jaspisu.
W Chinach opracowano system o nazwie „medycyna ognia i metalu” (Czen-ciu), czyli akupunkturę, który łączył punkty biologicznie aktywne z dolegliwościami narządów wewnętrznych i części ciała. Leczenie polega na fizykalnym oddziaływaniu na skórę w celu zrównoważenia krążenia energii Qi. System ten podobny jest do systemu opracowanego w XIX wieku przez europejskich naukowców o zależnościach skórno-trzewnych. (klawiterapia). Pewnego podobieństwa do egipskiej refleksoterapii można doszukać się u Chińczyków, którzy rozwijając zasady akupunktury, już ok. 2500 lat p.n.e. podzielili ciało ludzkie na pionowe strefy (meridiany), które łączą stopy i ręce z poszczególnymi narządami i częściami ciała. Najstarszym opracowaniem poświęconym akupunkturze jest dzieło pt. Kanon Medycyny Wewnętrznej, które powstało w latach 475-221 p.n.e. W opracowaniu została omówiona teoria pięciu elementów, energia Qi i jej dwie formy yang i yin oraz mapa z topografią 295 punktów.
W latach 141-208 n.e. lekarz Hua Tuo – pionier chińskiej chirurgii – jako pierwszy zastosował akupunkturę do znieczulenia przed zabiegiem. W 285 roku chiński lekarz Huang Fou-Mi ogłosił dzieło pt. O akupunkturze i przyżeganiu, w którym opisał 649 punktów. W pierwszej połowie VII wieku chiński lekarz Souen Ssen-Mo ogłosił dzieło pt. Tysiąc złotych recept, w którym dwa tomy poświęcone były akupunkturze i przyżeganiu. W latach 618-907 w Chinach powstało wiele szkół medycznych z wydziałami akupunktury.
W 1027 roku na polecenie cesarza Chin lekarz Wang-Wei-Jin nadzorował wykonanie naturalnej wielkości ludzkich postaci z brązu, pustych w środku, na powierzchni których zaznaczono topografię 12 meridianów i 649 punktów. Lekarz ten napisał Ilustrowany podręcznik o punktach akupunktury i przyżegania na odlanym modelu z brązu, który służył do celów szkoleniowych.
W 1303 roku chiński lekarz Hu-Te-Pina opisał kolejne dwa meridiany – główny tylny i główny przedni wraz z ich punktami.
W 1601 roku ukazało się dzieło pt. Kompendium akupunktury i przyżegania, w którym została uporządkowana wiedza na ten temat.
W 1686 roku ukazują się w Norymberdze książki: Klucz Medycyny, Chiński medyk i Księgi chińskich receptur autorstwa polskiego jezuity Michała Boyma, w których opisane jest stosowanie akupunktury i przyżegania.
W 1828 roku lekarz Antoni Baranowski na podstawie rozprawy doktorskiej poświęconej japońskiej moxie otrzymuje tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie Wileńskim.
W 1830 roku lekarz Łukasz Domaszewski na podstawie rozprawy doktorskiej poświęconej akupunkturze otrzymuje tytuł doktora medycyny na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Od XVIII wieku do lat dwudziestych XX wieku następuje regres w rozwoju i propagowaniu akupunktury, ze względu na rozpowszechnienie w Chinach medycyny europejskiej. W latach 1924-45, kiedy to w Chinach toczyły się wojny, i podczas II wojny światowej akupunktura była stosowana przy leczeniu rannych żołnierzy; sprawiło to, że nastąpił ponowny rozkwit akupunktury w Chinach, a następnie rozpowszechniła się ona w innych krajach.
W 1925 roku Tokujiro Namikoshi po zmodyfikowaniu tradycyjnego masażu japońskiego ogłosił zasady i metodykę autorskiego masażu pod nazwą Shiatsu i powołał do życia Instytut Terapii Shiatsu na wyspie Hokkaido, a w 1940 roku otworzył w Tokio Japoński Instytut Shiatsu. W 1955 roku Shiatsu zostało zatwierdzone przez Ministerstwo Zdrowia jako metoda terapeutyczna. W 1957 roku Instytut został przekształcony w Japońską Szkołę Shiatsu, a w 1964 roku nastąpiło rozdzielenie Shiatsu od ammy i pozostałych form masażu.
W 1955 roku francuski lekarz Niboyet na podstawie badań własnych i współpracowników stwierdził, że skóra w miejscach występowania punktów akupunktury posiada niższą oporność elektryczną oraz że bolesne miejsca na małżowinie usznej wykazują lepsze przewodnictwo elektryczne w stosunku do otaczających te punkty tkanek, jak również, że u zdrowych ludzi nie występują bolesne miejsca.
W 1957 roku francuski lekarz Paul Nogier rozpowszechnił swoje badania po zastosowaniu akupunktury na punktach zlokalizowanych na małżowinie usznej, natomiast w 1962 roku przedstawił szczegółową koncepcję aurikuloterapii. Nogier stworzył tzw. homunkulusa usznego, czyli odwzorowanie na małżowinie usznej sylwetki ludzika w pozycji płodu z głową skierowaną do dołu. Podobne homunkulusy stworzyli Penfield i Rassmusen dla ośrodków mózgowych – homunkulus czuciowy i ruchowy, które są akceptowane przez medycynę akademicką.
W 1967 roku polski psycholog dr Ferdynand Barbasiewicz ogłosił swoją metodę pod nazwą „klawiterapia”, tzw. „totalna akupunktura”, stanowiącą połączenie akupunktury korporalnej ze wszystkimi mikrosystemami akupunktury.
W 1978 roku został utworzony przez Janinę Wielką pierwszy ośrodek refleksoterapii w Polsce przy Instytucie Neurologii Akademii Medycznej w Łodzi. W
1981 roku prof. Zbigniew Garnuszewski ze swoimi współpracownikami powołał Sekcję Refleksoterapii przy Polskim Towarzystwie Lekarskim, zostając jej pierwszym przewodniczącym. W 1983 roku ukazało się czasopismo Krajowej Sekcji Refleksoterapii pt. „Akupunktura Polska”. W 1985 roku prof. Zbigniew Garnuszewski został Krajowym Specjalistą ds. Akupunktury. W 1986 roku powstało Polskie Towarzystwo Akupunktury. W 1988 roku powstało Centrum Akupunktury z siedzibą w Warszawie.
W 1988 roku wietnamski naukowiec, specjalista akupunktury prof. Bui Quoc Chau, badając relacje między 564 punktami na twarzy a pozostałymi częściami organizmu człowieka, stworzył tzw. cybernetyczną mapę twarzy, na której precyzyjnie określił punkty na twarzy mające bezpośrednie połączenie z ośrodkowym układem nerwowym.
W 1996 roku grupa inicjatywna pod przewodnictwem Ferdynanda Barbasiewicza, Janusza Kołodziejczyka i Wiktora Bodnara postanowiła reaktywować Sekcję Refleksoterapii przy Zarządzie Głównym Polskiego Towarzystwa Lekarskiego.
W 1996 roku Jarosław Kuchta skonstruował wg autorskiego pomysłu „elektropunkter” do lokalizacji i stymulacji punktów biologicznie aktywnych.
W latach 1988-2007 w Polsce ukazało się wiele książek polskich autorów poświęconych akupunkturze i akupresurze, do najważniejszych należą: Renesans akupunktury (1998), Akupunktura we współczesnej medycynie (t. I, 1996, t. II, 1997) – Zbigniew Garnuszewski, Elektropunktura w przykładach (1994) – Jarosław Kuchta, Leczniczy masaż punktowy (1993), Masaż punktowy i inne metody refleksoterapii (1995), Meridiany, punkty i recepty chińskie (2007) – Tadeusz Kasperczyk, Akupunktura – teoria i praktyka (1991), Zasady akupunktury (1991), Leczenie akupunkturą (1997) – Henryk Operacz, Zdrowotny masaż chiński (1994), Cztery proste masaże (1996) – Zbigniew Drobner, Podstawy akupunktury (1991) – Mieczysław Szczęśniewski.
Źródło:
Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2008.
Informacja o śmierci Leszka Magiery W związku ze śmiercią właściciela strony Leszka Magiery, nie pojawiają się na niej nowe treści czytaj więcej ZMIANA W DYSTRYBUCJI KSIĄŻEK WYDAWNICTWA BIO-STY ... Z dniem 1 października 2021 roku Oficjalnym i wyłącznym dystrybutorem książek wydawnictwa BIO-STYL i REHMED na terenie Polski zostaje firma Med Store z siedzibą w Krakowie. ... czytaj więcej 02 Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących ... Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących pod wpływem sprężystego odkształcania tkanek czytaj więcej 01 Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących ... Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących pod wpływem sprężystego odkształcania tkanek czytaj więcej |
Firma wydawnicza Bio- styl przedstawia ofertę książek z zakresu masażu. Wszystkie książki posiadają recenzje. Zapraszamy do księgarni w całej Polsce i księgarni inter ... czytaj więcej W Leksykonie masażu została opisana firma wydawnicza Bio-Styl Leszek Magiera czytaj więcej |