Dysplazja stawu biodrowego wrodzona

Dysplazja stawu biodrowego wrodzona (łac. dysplasia coxae congenita): wadliwe ukształtowanie stawu biodrowego u niemowlęcia, ustawienie w nadmiernym przodoskręceniu szyjki kości udowej w płytkiej panewce stawu biodrowego, będące przyczyną zwichnięcia stawu. Przy badaniu stwierdza się ograniczenie odwodzenia w stawie biodrowym, występuje asymetria fałdów udowo-pośladkowych. Nieleczona dysplazja, szczególnie w okresie rozpoczęcia chodzenia przez dziecko, może doprowadzić do podwichnięcia lub zwichnięcia biodra. U dzieci ze zwichnięciem biodra stwierdza się skrócenie kończyny dolnej, ograniczenie odwodzenia uda, chód kaczkowaty – związany z osłabieniem mięśnia pośladkowego średniego, a w pozycji stojącej – zwiększoną lordozę lędźwiową. Postępowanie usprawniające obejmuje zabiegi cieplne fizykoterapeutyczne, ćwiczenia stawów biodrowego i kolanowego oraz masaż. Masaż klasyczny przeprowadza się delikatnie, stosownie do wieku pacjenta, wykonując wszystkie techniki, z wyjątkiem oklepywania. Na grzbiecie stosuje się głaskanie, rozcieranie, słabe ugniatanie i wibrację, mięśnie pośladkowe masuje się energicznie, pobudzająco, z uwzględnieniem okolicy stawu biodrowego. Korzystnie na przebieg rehabilitacji wpływa również masaż powłok brzusznych. Masuje się także kończyny dolne, szczególnie stawy kolanowe oraz mięśnie ud. Przy istniejącym przykurczu stawu kolanowego należy postępować jak przy likwidacji przykurczu. Po masażu nie stosuje się redresji.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:

www.arthros.pl