Diagnostyka przed masażem segmentarnym
Diagnostyka przed masażem segmentarnym; przed przystąpieniem do masażu segmentarnego należy przeprowadzić takie samo badanie podmiotowe i przedmiotowe jak przed masażem klasycznym, a ponadto należy wykonać badanie segmentarne (techniki diagnostyczne), mające na celu określenie odruchowych zmian chorobowych w skórze, tkance łącznej, mięśniach i w okostnej oraz wyszukanie punktów maksymalnych, a także szereg innych badań. Przeprowadzenie efektywnego badania w poszczególnych tkankach zależy od doświadczenia masażysty, jego wyczucia palpacyjnego oraz udzielania przez pacjenta rzetelnych informacji na temat odczuć podczas wykonywania poszczególnych technik. Ułatwieniem przy lokalizacji odruchowych zmian chorobowych są schematy i ich opisy, które znajdują się w każdym podręczniku do masażu segmentarnego. Lokalizacja i rozmiary tych zmian nie zawsze są stałe i mogą istnieć obszary położone daleko od ogniska choroby. Niekiedy podczas badania nie można stwierdzić stref odruchowych, ale mogą się one pojawić w czasie leczenia. W związku z powyższym każdego pacjenta należy traktować indywidualnie. W masażu segmentarnym istotną sprawą jest ustalenie siły bodźca oraz dobór najwłaściwszych technik na poszczególnych etapach terapii. Należy brać pod uwagę wszystkie kryteria użycia siły bodźca, które obowiązywały przy masażu klasycznym. Przy stosowaniu masażu segmentarnego głównie należy pamiętać o prawie Kowarschika i Wildera. W celu dokładnego zlokalizowania odruchowych zmian chorobowych w poszczególnych tkankach masażysta winien znać i umieć ustalić zakres unerwienia segmentarnego, topografię segmentarną ciała oraz topografię poszczególnych kręgów. Podczas badania należy pamiętać o możliwości wystąpienia przesunięć odruchowych, a przede wszystkim o tym, jak ich uniknąć. Masażysta, w zależności od jednostki chorobowej, przy której będzie stosował masaż segmentarny, powinien zwrócić uwagę na miejsca występowania punktów maksymalnych oraz na strefy wzmożonego napięcia tkanki łącznej i mięśniowej. Z tych miejsc można wywołać dolegliwości, które mogą wystąpić w trakcie masażu albo po jego zakończeniu. Dolegliwości te mogą się pojawić w tych tkankach czy narządach, w których wcześniej nie występowały, i pozornie nie będą one miały związku z ogniskiem chorobowym. Niezastosowanie się do głównych zasad terapii segmentarnej, czyli rutynowe podejście do pacjenta, niedostosowanie siły masażu do indywidualnej reaktywności chorego (prawo Kowarschika i Wildera) oraz nieuwzględnienie osobniczej jego wrażliwości doprowadzą do ujawnienia się przesunięć odruchowych. Należy znać objawy niepożądanych reakcji oraz sposoby ich usunięcia, aby nie narażać pacjenta na dodatkowe dolegliwości. Należy ustalić, czy u pacjenta występują zaburzenia kardiologiczne i/lub pulmonologiczne. Jeżeli tak, to niezależnie od jednostki chorobowej, przy której będzie wykonywany masaż segmentarny, należy pamiętać, że zabieg od początku do końca musi być przeprowadzany w pozycji siedzącej. Jeżeli w czasie zabiegu masażysta będzie uwzględniał odruchowe zmiany chorobowe w obrębie lewej łopatki, to musi stopniowo zwiększać siłę masowanej okolicy, ze względu na możliwość wywołania przesunięcia odruchowego ze strony serca. Należy ustalić, czy u pacjenta występuje choroba wrzodowa żołądka. Jeżeli tak, to podczas masażu w jednostkach chorobowych, przy których występują odruchowe zmiany chorobowe w obrębie mięśnia podgrzebieniowego lewego, należy zachować ostrożność. Nieodpowiednie masowanie tego mięśnia może wywołać przesunięcie odruchowe ze strony żołądka. W przypadku stosowania masażu w jednostkach chorobowych, przy których występują odruchowe zmiany chorobowe w obrębie obręczy barkowej i kończyny górnej, należy ustalić, czy występują u pacjenta bolesność i ograniczenia ruchomości w stawach barkowym i łokciowym. Jeżeli tak, to przy masowaniu łopatki w pozycji skrzydełkowej nie wolno układać przedramienia na grzbiecie. Jeżeli w stole do masażu nie ma otworu na twarz, to przy masowaniu mięśni czworobocznych pacjent zmienia pozycję na siedzącą, ponieważ dolegliwości nie pozwolą mu podłożyć rąk pod czoło w pozycji leżenia przodem. W schorzeniach stawu barkowego należy ustalić zakres ograniczenia ruchomości tego stawu, a także pamiętać, że masowanie ograniczeń dołu pachowego z ułożoną kończyną górną chorą na barku masażysty można przeprowadzać w przypadku odwodzenia kończyny górnej powyżej 90°. W celu dokładniejszego ustalenia wskazań do wykonania masażu segmentarnego należy przeanalizować, czy występują przeciwwskazania do stosowania zabiegu. Trzeba również uwzględnić szczegółowe przeciwwskazania pod kątem konkretnej jednostki chorobowej, przy której będzie stosowany masaż.
Źródło:
Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.
Informacja o śmierci Leszka Magiery W związku ze śmiercią właściciela strony Leszka Magiery, nie pojawiają się na niej nowe treści czytaj więcej ZMIANA W DYSTRYBUCJI KSIĄŻEK WYDAWNICTWA BIO-STY ... Z dniem 1 października 2021 roku Oficjalnym i wyłącznym dystrybutorem książek wydawnictwa BIO-STYL i REHMED na terenie Polski zostaje firma Med Store z siedzibą w Krakowie. ... czytaj więcej 02 Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących ... Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących pod wpływem sprężystego odkształcania tkanek czytaj więcej 01 Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących ... Fizjologia zjawisk biologicznych zachodzących pod wpływem sprężystego odkształcania tkanek czytaj więcej |
Firma wydawnicza Bio- styl przedstawia ofertę książek z zakresu masażu. Wszystkie książki posiadają recenzje. Zapraszamy do księgarni w całej Polsce i księgarni inter ... czytaj więcej W Leksykonie masażu została opisana firma wydawnicza Bio-Styl Leszek Magiera czytaj więcej |