Choroba Raynauda

Choroba Raynauda (łac. gangraena symmetrica extremitatum): napadowe zblednięcie i sinica obwodowych części kończyn (głównie palców rąk i stóp, rąk, koniuszka nosa i płatków uszu), występujące pod wpływem skurczu tętnic, spowodowane zimnem lub emocjami. Obserwuje się głównie u kobiet między 20. a 40. rokiem życia. Napady mają charakter nawracający, w przebiegu choroby może dochodzić do zaniku skóry, tkanki podskórnej i mięśni. W okresie międzynapadowym wykonuje się masaż klasyczny, segmentarny, akupresurę meridianową oraz uszu. Klasycznie masuje się grzbiet z kręgosłupem, kark z barkami oraz pośladki, stosując techniki rozluźniające (głaskanie, rozcieranie i delikatne ugniatanie), po kilku zabiegach masażem obejmuje się kończyny górne. Przy dużych zmianach w obrębie palców rąk masowanie rozpoczyna się od śródręcza albo od stawu nadgarstkowego. Masaż segmentarny przeprowadza się podobnie jak masaż w chorobach naczyń obwodowych. Wykonując masaż punktowy, należy zastosować technikę sedatywną na punkty: JG.4, P.7, JG.11, ŚT.6, Ż.36, PŻ.34, PŻ.21, GRT.12, PM.43, GRT.14, a w przypadku uszu – na punkty: 55,100, 26a, 51.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001

Źródło foto:

www.tipy.pl