Badanie cellulitu

Badanie cellulitu; cellulit (skórka pomarańczowa) jest chorobę tkanki podskórnej, nazywaną również skórka pomarańczową, którą do niedawna uważano za defekt estetyczny. Dzisiaj dermatolodzy podają, że jest to złożona choroba tkanki tłuszczowej i określają ją jako obrzękowo-włóknisto-stwardnieniowa patologia tkanki podskórnej.

Cellulit to zmiany spowodowane nieprawidłowym wzrostem tkanki tłuszczowej i jej nadmiernym gromadzeniem się pod skórą. Rozbudowane komórki tłuszczowe i zatrzymana w nich woda powodują ucisk na naczynia limfatyczne i krwionośne, zaburzając mikrokrążenie. Zaburzenia przepływu krwi w tkance podskórnej uważa się za najważniejszą przyczynę choroby. Innym czynnikiem odpowiedzialnym za te zmiany jest zaburzenie równowagi hormonalnej. Estrogeny zmniejszają napięcie drobnych żył i zwiększają przepuszczalność naczyń włosowatych, progesteron natomiast wpływa na rozluźnienie mięśniówki drobnych naczyń, powodując zastój i wzrost ciśnienia krwi w mikrokrążeniu. Stan ten wpływa na zwiększenie ilości przesączanej limfy z krwi do tkanek, doprowadzając do powstania mikroobrzęków, głównie w przestrzeniach okołonaczyniowych. Powstanie jakby dodatkowej bariery, która blokuje transport substancji odżywczych do tkanki tłuszczowej, powoduje upośledzenie metabolizmu hormonów. Tak zaczyna się proces degeneracji tkanki tłuszczowej, którego efektem są wypukłości, wgłębienia, grudki, charakterystyczne nierówności i pofałdowania. W zaawansowanym stadium choroby można je wyraźnie zobaczyć na udach, pośladkach, biodrach, ramionach i piersiach.

Podczas badania podmiotowego (wywiad) należy uzyskać informacje na temat okoliczności, które najczęściej mają wpływ na rozwój cellulitu:

• jaki preferuje tryb życia – siedzący czy aktywny (niekiedy cellulit występuje u kobiet intensywnie uprawiających sport),

• jak się odżywia (niewskazana jest dieta bogata w tłuszcze zwierzęce i węglowodany),

• jaki preferuje styl ubierania (należy unikać zbyt obcisłych ubrań),

• czy występuje nie zrównoważenie emocjonalne,

• czy cierpi na bezsenność,

• czy popada w depresję,

• czy ulega czynnikom stresogennym,

• czy zażywa/zażywała środki hormonalne (np. tabletki antykoncepcyjne),

• czy cierpi na schorzenia tarczycy (zażywanie leków przeciwhistaminowych),

• czy ktoś z rodziny chorował na cellulit (czynnik genetyczny),

• czy występuje zespół napięcia przedmiesiączkowego,

• czy lubi gorące kąpiele w wannie lub pod prysznicem,

• czy lubi nadmiernie się opalać,

• czy często sięga po używki, takie jak papierosy, kawa, alkohol.

Kolejno podczas badania należy sprawdzić stopień zaawansowania cellulitu:

I stopień, tzw. cellulit lekki: w pozycji stojącej lub przy ucisku palcami fałdu skórnego o grubości ok. 5-8 cm pojawiają się niewielkie nierówności i nieznaczne pobruzdowania,

II stopień, tzw. cellulit średni: nawet w pozycji leżącej lub przy ucisku palcami fałdu skórnego można zaobserwować nierównomiernie rozłożoną tkankę tłuszczową, występują większe zagłębienia (skóra wykazuje dodatni objaw „skórki pomarańczowej”). Na tym etapie choroby tkanka łączna jest już stwardniała i uciska włókna nerwowe, co powoduje zwiększoną wrażliwość na ból.

III stopień, tzw. cellulit ciężki: w każdej pozycji widoczne są grube złogi komórek tłuszczowych oddzielone głębokimi bruzdami. Zagłębienia występują również w trakcie napinania mięśni i ujawnia się tzw. samoistny objaw „skórki pomarańczowej”. Grudkowata skóra przypomina kalafior, badaniem palpacyjnym można wyczuć grudki w głębszych warstwach.

IV stopień, tzw. cellulit ciężki z makrogrudkami: widoczny jest zarówno w pozycji stojącej, siedzącej jak i leżącej. Makrogrudki, zwane grudkami cellulitu, powstają po połączeniu się mikrogrudek z III stopnia. Makrogrudki wykazują szczególną bolesność, szczególnie przy ucisku.

Do najbardziej skutecznych metod zwalczania cellulitu należą:

* drenaż limfatyczny, aromaterapia, masaż labilny bańką i endermologia.

Ponieważ leczenie trwa długo (od kilku tygodni do kilku miesięcy), należy zmieniać kombinacje używanych olejków oraz zabiegów.

Podczas stosowania drenażu limfatycznego zaleca się używanie mieszanki olejków rozmarynowego i z geranium, a następnie olejków: jałowcowego, z kopru i z czarnego pieprzu.

Drenaż limfatyczny należy stosować naprzemiennie z ogólnym masażem aromaterapeutycznym.

Wskazane są również kąpiele aromatyczne z wykorzystaniem olejków eterycznych.

Źródło:

Leszek Magiera. Leksykon masażu i terminów komplementarnych. 2001.

Źródło foto:
www.zwalcz-cellulit.pl